تابناک زنجان گزارش می دهد;
چند ساعتی است که به شدت در فضای رسانه ای کشور خبر استعفای ریاست صدا و سیما آنهم پس از 18 ماه مدیریت این مجموعه مطرح می شود و بسیاری از رسانه ها هم گمانه زنی های مختلفی را در این رابطه مطرح می نمایند اما در اینجا این سوال مطرح می شود که آیا با رفتن «سرافراز» فشارها بر صدا و سیما کاهش خواهد یافت؟
امروزه کمتر کسی از نخبگان فکری جامعه را می توان یافت که نسبت به نقش و جایگاه رسانه ها در جهت دهی افکارعمومی و هدایت جامعه به سمت توسعه همه جانبه تردید داشته باشد زیرا امروز به راحتی می توان صدها و بلکه هزاران نمونه موفق تاریخی را در حوزه تاثیر رسانه بر افکار عمومی فهرست نمود.
اما در بین رسانه های متعدد جهان امروز در حوزه تاثیر گذاری بر افکار عمومی، تلویزیون دارای جایگاه خاص و ویژه ای است زیرا این جعبه جادو همیشه به عنوان یک رسانه قدرتمند و با ضریب تاثیرگذاری بالا مورد توجه ویژه جریانات سیاسی بوده است.
البته دلیل ضریب بالای تاثیرگذاری تلویزیون بر افکار عمومی چیزی نیست جز بهره مندی تلویزیون از ظرفیتهای تمام اشکال رسانه ای موجود از جمله متن ، صوت و تصویر!
به عبارت ساده تر تلویزیون یک ابزار چند رسانه ای است که در یک زمان واحد قادر است با بهره گیری ازتمام اشکال رسانه و با جلب تمرکز تمام حواس مخاطبین از جمله حواس شنوایی و دیداری بر فکر و ذهن مخاطبین خود تاثیر عمیقی بگذارد و این تاثیر گذاری هم نسبت به تاثیر انواع منفرد رسانه بسیار پایدار تر و با دوام تر است.
در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و با توجه به اهمیت استراتژیک این رسانه فراگیر، سازمان صدا و سیما به عنوان یک مجموعه مستقل و ملی تعریف شده است تا این نهاد در هر شرایطی و بدون تحت تاثیر قرار گرفتن از جریانات حاکم بر قوه مجریه به فعالیت خود در راستای اهداف عالیه نظام عمل کند.
حال اما گویی پس از گذشت 37 سال از انقلاب شکوهمند اسلامی و با رشد و تحول تکنولوژی های رسانه ای ، کم کم عرصه تاثیرگذاری بر افکار عمومی برای رسانه های کلاسیک و پر نفوذی مانند تلویزیون در حال تنگ تر شدن است.
از سوی دیگر فعالیت روشنگرانه صدا و سیما در قبال مسائل مرتبط با منافع ملی از جمله مذاکرات بین المللی با قدرت های جهانی برخی از چهره های زاویه دار با انقلاب و ارزش ها را در بطن قوه مجریه بر آن داشته تا از همان ابتدای فعالیت دولت یازدهم فشارهای اقتصادی و سیاسی سنگینی را بر این یگانه رسانه فراگیر ملی تحمیل نمایند که نمونه آن را هم می توان در بودجه های پیشنهادی دولت به مجلس مشاهده نمود.
حال چند ساعتی است که به شدت در فضای رسانه ای کشور خبر استعفای ریاست صدا و سیما آنهم پس از 18 ماه مدیریت این مجموعه مطرح می شود و بسیاری از رسانه ها هم گمانه زنی های مختلفی را در این رابطه مطرح می نمایند اما در اینجا این سوال مطرح می شود که آیا با رفتن «سرافراز» فشارها بر صدا و سیما کاهش خواهد یافت؟
طبعا خیر ، زیرا تا صدا و سیما بصورت ناظری مستقل در قبال دولت یازدهم عمل کند هیچگاه از فشارهای قوه مجریه بر این نهاد کاسته نخواهد شد! پس چه سرافراز باشد و چه نباشد، دولت از حجم فشارهای خود بر رسانه ملی تا عقب نشینی این نهاد از مواضع انقلابی خود نخواهد کاست.
لذا در این آخرین سال حیات دولت یازدهم باید امیدوار بود که با رفتن سرافراز ، مدیرانی همچون او و بلکه حتی فداکارتر برای هدایت این نهاد استراتژیک انتخاب گردند و در این یک سال باقی مانده تا انتخابات ریاست جمهوری، قطار رسانه ملی را با قدرت در مسیر تحقق اهداف انقلاب پیش برند.
اما حال باید منتظر بود تا در ساعات آینده نتیجه تمام گمانه زنی ها را مشخص شود . . .