به گزارش تابناک یزد،در زمان کودکی و نوجوانی، ایدهها و کنشهایی در ذهن هر انسان به وجود
میآید. به طوری که جرقهای در ذهن زده میشود و با پرورش دادن در نهایت به
ثمر میرسد. اختراع نتیجه فرآیند فرد یا افرادی است که یا برای اولین بار
به وجود آمده یا این که نمونههای قبل را ارتقا دادهاند. تعداد زیادی از
افراد به ایدههای متعدد و متنوعی رسیدهاند که هیچ وقت فضا برای پرورش آن
به دست نیامده است. اختراع در هر حوزه ای پیش زمینههای خود را میخواهد که
باید در وهله اول استعداد مورد نظر شناسایی و پس از آن تحت آموزش قرار
گیرد. همشهری با «عباس زینلی» جوان با استعدادی که در اوایل جوانی تصمیم به
شناسایی و پرورش استعدادهای شهرستان بهاباد در زمینه روباتیک داشته است
گفتوگویی انجام داده که در ادامه میخوانید:
-
مختصری در مورد خودتان توضیح دهید.
سال 67در یکی از روستاهای بهاباد به نام درب هنز به دنیا آمدم. دوران
دبستان و راهنمایی را در روستا گذراندم. دوران دبیرستان را نیز در یکی از
بهترین مدرسههای یزد سپری کردم تا با قبولی در دانشگاهی ممتاز نقطه عطفی
در زندگیام بیابم. دبیرستان نمونه دولتی ملک ثابت یزد جایی بود که شبانه
روز در آن برای رفتن به دانشگاه بسیارتلاش کردم ولی به دلیل شرایطی که پیش
آمد نتوانستم در دانشگاه تراز اول کشور قبول شوم. در نهایت در رشته مکانیک
گرایش بیوسیستم یا ماشین آلات استان اردبیل پذیرفته شدم. ورود به دانشگاه
برای من نقطه تحول بزرگی بود و حس مسئولیت اجتماعی و دغدغهمندی برای
پیشرفت از مواردی بود که برایم به ارمغان آورد و خوشحالم که روحیه دانشجویی
هنوز در وجودم زنده است و هر لحظه برای پیشرفت و تحول کشورم دغدغه دارم.
حس میکنم هنوز دانشگاه مرا میخواند و من با برنامهریزیای که دارم در
آینده به همه این اهداف خود خواهم رسید.
-
شما اکنون در زمینه نوآوری و اختراع آموزش میدهید. چه شد که تصمیم گرفتید به این کار بپردازید ؟
از دانشگاه که فارغ التحصیل شدم به بهاباد برگشتم. سپس مشغول خدمت سربازی و
سرباز معلم شدم. بعد از آن به مدت دو سال در مقطع ششم دبستان مشغول به
تدریس شدم. در آن دو سال ناخودآگاه به تدریس علاقهمند شدم.
-
چرا تصمیم گرفتید در شهرستان محل تولدتان به این کار ادامه دهید و به یک شهر بزرگتر با امکانات بیشتر نقل مکان نکردید؟
وقتی دانشجو بودم تصمیم گرفتم بعد از فارغ التحصیلی به محل زندگیمان
برگردم و کاری کنم که در آینده تاثیرگذار باشم. میخواستم نسلی را پرورش
دهم که در آینده بتواند در رشد و پیشرفت کشور مفید باشند. وقتی سرباز معلم
بودم به این نتیجه رسیدم تنها کاری که میتوانم انجام دهم این است که از
پایه به دانش آموزان آموزش دهم. با توجه به اینکه امکانات روستا تقریبا در
حد صفر بود، با یک سری وسایل ابتدایی سعی کردم وسیلهای اختراع کنم. در
دوران کودکی نتوانستم رشد علمی قابل توجهی داشته باشم؛ پس به نتیجه رسیدم
در شهرستان بهاباد و روستاهای این شهرستان بمانم و با راهاندازی کلاسهای
خلاقیت و اختراع زمینهای فراهم کنم تا همشهریهای علاقه مند به این حوزه
رشد کنند. شاید دلیل اصلی این موضوع محروم بودن بهاباد از امکانات موجود در
شهرهای بزرگ بود. بر همین اساس، هدفم تبدیل کردن بهاباد به قطب روباتیک
دانش آموزی ایران در سالهای آینده است. امیدوارم بتوانم با تلاشهای صورت
گرفته به این هدف دست یابم.
-
بهاباد یکی از پر افتخارترین تیمهای مسابقات ملی ابتکارات و نوآوری دانش
آموزی بود. در مورد کم و کیف این مسابقات توضیح دهید. برگزاری این مسابقات
را در یزد به صورت مستمر چگونه ارزیابی میکنید؟
در این مسابقات 9 تیم از شهرستان بهاباد به مقام اول تا سوم و 4 تیم هم به
مقام چهارم رسیدند. هیچ کدام از گروهها از شهرهای مختلف در رشتههای
روباتیک نتوانستند 9 مقام را کسب کنند. سطح مسابقات بالا بود. تیمها همه
با قدرت حضور پیدا کرده بودند و نحوه برگزاری مسابقات بسیار مطلوب بود.
-
تقریبا دو سال است که در بهاباد مشغول به فعالیت هستید، چگونه توانستید استعدادهای این شهرستان را کشف کنید؟
سال قبل یک دوره مسابقه کاملا شبیه به مسابقات ملی ابتکارات و نوآوری دانش
آموزی در بهاباد برگزار کردیم که در آن مسابقات 100 دانش آموز درقالب 85
تیم در رشتههای مختلف روباتیک شرکت کردند. اتفاق جالبی بود که در یک
شهرستان کم جمعیت، این تعداد دانش آموز در مسابقه شرکت کنند. این مسابقات
باعث شد که استعدادها را شناسایی کنیم و مسئولان هم حمایت کردند.
خوشبختانه این دانش آموزان در 3 مرکز به نامهای پژوهشسرای دانش آموزی
بهاباد، موسسه خیریه مهرورزان احمدآباد و مجتمع شهادت کریم آباد در حال
فعالیت هستند. ولی هنوز یک مکان مجهز در اختیار نداریم تا دانش آموزان
بتوانند آموزشهای حرفهای ببینند.
-
آیا پیشنهادی در مورد ارتقای هر چه بیشتر روباتیک استان دارید؟
اول باید ببینیم که چرا مسابقات ملی ابتکارات و نوآوری دانش آموزی در یزد
برگزار میشود. اگر هدف استعدادیابی باشد، باید دید پساز شناسایی
استعدادها، چه کاری برای آنها انجام دادهاند؟! کسی که تلاش و در مسابقات
مقام اول تا سوم را کسب کرده ، آن هم در شهرستان بهاباد که از مرکز دور است
و فاصله زیادی دارد، باید مورد حمایت قرار بگیرد که در آینده رشد بیشتری
داشته باشد. امیدواریم مسابقات فقط در حد استعدادیابی نباشد، چون اگر به
این استعدادها بها داده نشود، معلوم نیست تا چه زمانی بتوانند دوام
بیاورند. استان یزد قابلیت تبدیل شدن به قطب روباتیک دانش آموزی را دارد و
بهاباد نیز به خوبی وظیفه خود را انجام داده است. امیدواریم امکانات اولیه
برای دانشآموزان فراهم شود تا بتوانند استعداد و خلاقیت خود را پرورش دهند
و بعد از یک دهه به نتیجه برسانند.