به گزارش تابناک اصفهان، با لحنی محکم و کلامی شمرده صحبت می کند، مطمعناً این لحن قوی، تاثیر گرفته از شاهنامه است. او ادبیات حماسی شاهنامه را به زیبایی و شکوه تمام می سراید. نیوشا احمدزاده با وجود اینکه فقط 16 سال سن دارد، تمام شصت هزار بیت شاهنامه را حفظ است. این دختر خوزستانی می گوید شاهنامه خوانی در خانواده ما ریشه دارد و این کار فرهنگی ارثی است. به طوری که پدر و خواهران 3 و 12 ساله اش هم به این کار مشغول هستند. خود او نیز شاهنامه خوانی را از 5 سالگی شروع کرده و تا به اینجا هنرش را در صدها همایش، برنامه تلویزیونی، رادیویی و هنری به نمایش گذاشته است. او مصاحبه با ما را هم به سبک خودش آغاز می کند.
شاهنامه خوانی را از پدرم یاد گرفتم
به هستی یزدان نیوشاترم / همیشه سوی داد کوشاترم
به نام خداوند جان و خرد / کزین برتر اندیشه برنگذرد
خداوند نام و خداوند جای / خداوند روزی ده رهنمای
خداوند هست و خداوند نیست / همه بندگانیم و ایزد یکیست
پدرم شاهنامه خوانی را به طور تخصصی انجام می داد. حتی لالایی شب های کودکی من صدای شاهنامه خوانی پدرم بود. فضای شاهنامه خوانی در خانواده من وجود داشت و من با این فضا آشنا بودم و این آمادگی و علاقه را داشتم که از پدرم یاد بگیرم. در کودکی همیشه می دیدم که در دست پدرم کتاب شاهنامه هست. او همیشه برایم شاهنامه می خواند. آغاز کارم از آنجا بود که خانواده ام با دیدن علاقه ی وافر من به شاهنامه، پیگیر شدند و با یک اجرای اتفاقی که داشتم این کار را به طور جدی دنبال کردم.
شاهنامه فقط حماسه، رزم و جنگ نیست
وقتی اسم شاهنامه می آید، بعضی فکر می کنند کتاب شاهنامه فقط حماسه، رزم و جنگ است. درست است من هم قبول دارم که شاهنامه کتابی حماسیست اما اگر زاویه ای دیگر به آن نگاه کنیم شاهنامه کتابِ زندگیست. اگر این کتاب را بخوانیم متوجه می شویم که جدای از حماسه های آن، دنیای خاصی برای خودش است. فردوسی هزاران اندیشه داشته که آن را از طریق شاهنامه به ما انتقال می دهد. او از هر چه که فکرش بکنید در این کتاب آورده است. در شاهنامه از خداشناسی، پیامبران، احترام به پدر و مادر، چگونه زیستن، سروده هایی در رابطه با کودکان و حتی از درخت کاری یاد شده است. شاهنامه کتاب کاملی است. اگر نوجوانان و جوانان از این زاویه به آن نگاه کنند ارتباط برقرار کردن با شاهنامه برایشان راحت می شود.
همه می گفتند دختر است و نباید شاهنامه خوانی کند
وقتی شروع به شاهنامه خوانی کردم عده ای مخالفت می کردند و می گفتند که تو یک دختری و نباید شاهنامه خوانی کنی. اوایل کارم مثل الان نبود، آن موقع پیگیری این کار بسیار سخت بود چون شور شوقی که الان برای شاهنامه خوانی در بین مردم است وجود نداشت. یکی از اهداف من از شاهنامه خوانی این است که حکیم ابولقاسم فردوسی را بیشتر به مردم معرفی کنم. اما هدف اصلی من اینست که به دخترانی که مثل خودم به شاهنامه خوانی علاقه مندند این جرئت را بدهم تا به سمت این کار فرهنگی جذب شوند.
بعد از چند سال که من نقالی را در شهر ایذه شروع کردم، دیدم که دختران دیگری هم به این کار علاقه مند شدند. حتی کلاس های رایگان شاهنامه خوانی در شهر کوچک ما همواره دایر است و دانش آموزان، دانشجویان و حتی کودکانی 4-5 ساله در این کلاس ها شرکت می کنند. وقتی می بینم بچه ها در این کلاس ها شرکت می کنند خیلی خوشحال می شوم و فکر می کنم که به هدفم رسیده ام. به نظرم اگر شاهنامه خوانی جز دروس مدرسه باشد خیلی خوب است چون در آن صورت دانش آموز بیشتر با این کتاب آشنا می شود و به راحتی می تواند با شاهنامه ارتباط برقرار کند. اما در مدرسه ما تا حدودی این اتفاق افتاده است. من یا دانش آموزان دیگر، در مراسم صبحگاهی مدرسه شاهنامه می خوانیم. دو خواهر دیگر من آنوشکا و سوتیام که 12 و 3 ساله هستند هم به شاهنامه خوانی علاقه مندند و این کار را دنبال می کنند. حتی تعدای از همکلاسی هایم در حال حاضر به طور حرفه ای به این کار روی آوردند و نقال های خوبی شده اند.
اولین اجرایم در سن شش سالگی بود، این همایش هر سال در ایام عید نوروز برگزار می شود. اجرای من در این برنامه ناگهانی بود. پدرم می خواست برنامه اجرا کند، اما من خیلی اصرار کردم تا او را همراهی کنم. با وجود تاکیدهای پدرم که می گفت اجرای برنامه زنده بسیار دشوار است و ممکن است بیتی یا کلمه ای را فراموش کنم، با این حال پذیرفتم در مقابل نزدیک به شش هزار نفر برنامه نقالی اجرا کنم. حتی یادم است که یک بیت را هم اشتباه خواندم. اما خیلی راحت برگشتم و آن بیت را تصحیح کردم. در آن زمان بود که تصمیم گرفتم کار نقالی را به طور جدی پیگیری کنم.
شاهنامه باعث تولد دوباره من شد
من اگر بخواهم نیوشای با شاهنامه را با نیوشای بدون شاهنامه مقایسه کنم بسیار متفاوت است. شاهنامه به من حس جسارت، بزرگی و منش را منتقل می کند. کسی که شاهنامه می خواند نوع بیان و سخن گفتنش متفاوت با دیگران است. در رابطه با خودم باید بگویم که شاهنامه باعث تولد دوباره ی من شد و من توانستم با این کتاب به بسیاری از اهدافم برسم.
من به عنوان یک دختر شاهنامه خوان توانستم اولین اجرایم را در 6 سالگی بر روی صحنه ببرم و در صدها سمینار، همایش، جشنواره و برنامه های فرهنگی در تلویزیون و... شرکت کنم. در این زمینه دو دیپلم افتخار دارم و چندین لوح تقدیر دارم و ده ها جوایز نقدی و غیر نقدی دریافت کرده ام و حتی چندین بار به عنوان دختر نمونه خوزستان انتخاب شدم. اما این جوایز اهمیت چندانی برایم ندارد. همین که به اهدافم رسیدم خوشحالم و مهم ارزش معنوی کارم است که به آن افتخار می کنم.
فقط شاهنامه نمی خوانم
در کنار شاهنامه خوانی که انجام می دهم، علاقه زیادی به شمس، مولانا، حافظ و سعدی دارم و همیشه اشعار آنها را می خوانم. به اشعار نو مانند سروده های نیما یوشیج هم بسیار علاقه مندم. فقط شاهنامه نمی خوانم اما کتاب اول من شاهنامه است که همه شصت هزار بیت آن را از حفظ هستم و در یک کلام باید بگویم شاهنامه یعنی زندگی.
گویندگی و مجری گری را دوست دارم
یک مسابقه بزرگ شاهنامه خوانی در پیش دارم که باید در آن شرکت کنم. هنوز در ابتدای راه هستم و می خواهم در حوزه ادبیات بیشتر فعالیت داشته باشم. گویندگی و مجری گری را هم دوست دارم، حتی در کلاس هایش شرکت کرده ام و در تست های صدا قبول شدم. در کنار این فعالیت ها از 7 سالگی سه تار می زنم و می خواهم موسیقی را به طور حرفه ادامه دهم.
من همه این پیشرفت ها را مدیون خداوند، حکیم ابولقاسم فردوسی و پدر و مادرم هستم اگر کمک اینها نبود هرگز به این موفقیت نمی رسیدم. علیرغم همه مخالفت هایی که با کارهای من می شود، پدرم همیشه عرصه را برای من باز کرده است. او می گوید «فرزندان من بچه های من هستند، برده های من نیستند».
من به هم سن و
سالان خودم توصیه می کنم در روز ساعاتی را به مطالعه اختصاص دهند، مهم نیست که این
مطالعه در چه زمینه ای باشد. اگر شاهنامه را خواندند که چه بهتر. اما به آنها می
گویم که زندگی خیلی کوتاه تر از آن چیزی است که فکرش می کنید، پس به هر کاری که
علاقه دارید آن را به طور جدی پیگیری کنید و عمرتان را بیهوده تلف نکنید تا به
اهدافتان برسید.
گفتگو: مجتبی نیک اقبال
آفرین بر پدر و مادر فرهیخته که چنین فرزندانی می پرورند.