روزنامه «قانون» با این مقدمه، افزوده است: بارها از نگاه اشتباه سیاسی و نژادپرستانه به ورزش نوشتهایم اما این بار یک تصمیم اشتباه، فوتبال ایران را زیر سوال برده است. همین چند وقت پیش بود که عربستان به AFC شکایت و اعلام کرد نمیخواهد در ایران بازی کند، کنفدراسیون فوتبال آسیا هم حق را به عربستان داد.
بهروان (مسئول برگزاری مسابقههای سازمان لیگ) درباره این ماجرا گفته بود: «این رای از نظر ما کاملا سیاسی و مصداق بارز دخالت سیاست در ورزش است. این رای برخلاف منشور المپیک و تاکید فیفا و حتی آییننامه مسابقات خود کنفدراسیون فوتبال آسیا صادر شده که در آنها بر جدایی سیاست از فوتبال تاکید شده است».
دو ماه و 22 روز بعد اما مصطفی آجورلو که مدیرعامل تراکتور شده بود، قرارداد یک بازیکن ارمنستانی را به دلیل آنچه «درخواست مردم تبریز» عنوان کرده بود، فسخ کرد. ظاهرا ماجرا به جنگهای ادامهدار ترکیه و ارمنستان مرتبط میشود، جنگهایی که به نسلکشی ارامنه هم منجر شد. سوال اما اینجاست که اساسا جنگ بین دو کشور چه ربطی به مردمان شریف و میهنپرست تبریز دارد؟ سوال دوم این است که دوستان اگر معتقدند که نباید نگاه سیاسی و نژادپرستانه به ورزش داشت، چرا در زیرمجموعه خودشان این اتفاق رخ نمیدهد؟ آیا این نگاه چیزی جز نژادپرستی است؟ چرا باید با تصمیماتی از این دست، فوتبالمان را زیر سوال ببریم؟
مگر آندو ارمنی نبود؟
ادموند اختر از هموطنان ارامنه کشورمان و بازیکن سابق استقلال تهران، مدیربرنامههای «هاروان»، همان مدافع ارمنستانی است که آجورلو به بهانه ملیتش او را حذف کرد. اختر درباره این ماجرا به «قانون» میگوید: انتقال این بازیکن به تراکتورسازی منتفی شد، واقعا برای آنها متاسفم. این اتفاقات در فوتبال، غیرحرفهای است. مگر آندو تیموریان افغان بود؟ کاسپاروف که در تراکتورسازی بازی میکرد و همراه با این تیم به لیگ برتر آمد، ارمنستانی نبود؟ من درباره بازیهای پشت پرده در تراکتورسازی صحبتی ندارم و ترجیح میدهم فعلا چیزی نگویم.
دلیلش را نمیپسندم
جمشید نظمی، مدیرعامل سابق تراکتورسازی تبریز رابطه خوبی با مصطفی آجورلو دارد. او که چند روز پیش به ملاقات آجورلو رفته بود درباره این اتفاق به «قانون» میگوید: به هر حال آجورلو مدیرعامل تراکتورسازی است و باید براي تصمیمات او احترام قائل شویم.
او درباره اینکه آندو تیموریان هم در تراکتورسازی بازی کرده و چنین مشکلاتی نداشته، میگوید: به هر حال آندو ایرانی است و اینجا چون آذری زبان هستند حساسیتها بیشتر است.
نظمی درباره اینکه نگاه سیاسی نباید در ورزش وجود داشته باشد، میگوید: من هم نگاه سیاسی به این داستان ندارم بلکه نگاهم ورزشی است، دلیل این کار مدیرعامل تراکتورسازی را نمیپسندم ولی چون خودم در این تیم بودهام میگویم اجازه بدهید مدیرعامل درباره این ماجرا تصمیم بگیرد.
مدیرعامل سابق تراکتورسازی در پایان گفت: من اعتقاد دارم هر تیمی مسئولی دارد که براساس سلیقه اش تیم می بندد. اجازه بدهیم او با آرامش تراکتورسازی را آماده مسابقات کند.
به یاد شیری
اتفاقی که در انتقال هارویان به تراکتورسازی افتاد ما را یاد ماجرای مهدی شیری انداخت. مهدي شيري با درخشش در برق شيراز اين فرصت را پيدا كرد تا در سال 88 و اواسط ليگ هشتم حرفهاي به عنوان اولين لژيونر ايراني راهي فوتبال عربستان شود. او با النصر به توافق رسيد و حتي قرارداد هم امضا كرد اما روابط تيره سياسي ايران و عربستان مانع از حضورش در اين تيم عربستاني شد و به ناچار قراردادش را فسخ كرد تا مشخص شود فوتبال نه تنها از سياست جدا نيست كه با آن رابطه مستقيم هم دارد. مهدی شیری درباره این اتفاق به «قانون» میگوید: این نگاه به فوتبال واقعا زیبا نیست. سیاسی کردن ورزش از دید همه طرفداران و قانون تایید نشده است. فیفا هم با این ماجرا به شدت برخورد میکند.
شیری در ادامه می گوید: وقتی برای من این اتفاق رخ داد فکرش را هم نمیکردم که به خاطر ملیتم نتوانم فوتبالم را در جای دیگری ادامه بدهم، شوکه شده بودم، با النصر توافق کرده بودم و حتی ویزا هم برایم صادر شده بود ولی وقتی میخواستند ویزا را وارد پاسپورت کنند، مشکلات شروع شد و مانع بازی من در این کشور شدند.
بازیکن سابق برق شیراز درباره رد کردن هارویان به خاطر ملیتش میگوید: فوتبال ایران سطح بالایی دارد و او آمده بود تا پیشرفت کند، واقعا خوب نیست که در کشوري اسلامی مثل ایران به بهانه ملیت از بازی یک فوتبالیست جلوگیری کنیم.
بازیکن سابق تیم جوانان استقلال تهران میگوید: بعد از آن اتفاق النصری ها از من عذرخواهی نکردند ولی فیفا حتی حق اعتراض را هم از آن ها گرفت و کاملا به من حق داد. این نگاهی است که فیفا دارد و کاملا درست است.
شیری در پایان گفت: نگاه سیاسی و نژادپرستی در ورزش کشور اتفاقی بود که سال ها مقابل آن ایستاده و اجازه نداده بودیم وارد ورزشمان شود. ورزش به عنوان پیونددهنده انسان هاست و این نگاهها باید از آن دور شود.
نمیتواند ثابت کند
هوشنگ نصیرزاده، کارشناس حقوقی کشورمان درباره احتمال شکایت این مدافع ارمنستانی از تراکتورسازی به «قانون» میگوید: اظهارات رسانهای مدرکی برای شکایت محسوب نمیشود، او میتواند بابت قراردادش از تراکتورسازی شکایت کند ولی این موضوع ربطی به نژادپرستی ندارد، یعنی نمیتواند به آن ربطش دهد.
سکوت مسئولان
در پایان لازم به ذکر است که با بهروان و تاج هم تماس گرفتیم تا واکنش آن ها را به این اتفاق بپرسیم اما هیچکدام حاضر به پاسخگویی نبودند. محمدزاده، رئیس سابق کمیته اخلاقی هم با بیان اینکه «اجازه بدهید درباره این مسائل من صحبتی نکنم» ترجیح داد سکوت کند.
به هر ترتیب اتفاقی که رخ داد مصداق بارز اقدامات نسنجیده برخی مدیران است که حتی تلاش نمی کنند خودشان را اصلاح کنند و فقط سیاست سکوت را در پیش می گیرند تا باز هم آبها از آسیاب بیفتد، این سیاست همیشگی مسئولان ورزشی ماست. فراموش نکنیم که با وجود جنگ 8 ساله ایران و عراق بازیکنان زیادی از عراق به کشورمان آمده و فوتبال بازی کردهاند، جنگی که به طور مستقیم بین دو کشور وجود داشت. نگاه به فوتبال باید فراتر از نگاههای سیاسی باشد، بیایید از این ورزش لذت ببریم و آن را درگیر جنگها و سیاستهای عجیب و غریب نکنیم.