به گزارش تابناک یزد؛ یکی از مهمترین شاخص های توسعه هر کشور که در گزارش توسعه انسانی سازمان ملل متحد هرساله اعلام می شود، شاخص امید به زندگی است که نشان می دهد مردم هر کشور بر اساس میزان توسعه یافتگی آن کشور چند سال امید به زنده ماندن دارند. امید به زندگی یک شاخص آماری است که بیان می کند متوسط طول عمر در یک جامعه چقدر است یا به عبارت دیگر هر عضوی از آن جامعه چند سال می‌تواند توقع حیات داشته باشد. هر چه شاخص‌های بهداشتی و همچنین درمانی بهبود یابد، امید به زندگی افزایش خواهد یافت و از این رو این شاخص یکی از شاخص‌های سنجش پیشرفت و عقب ماندگی کشورهاست.
بر اساس گزارش دفتر برنامه توسعه سازمان ملل، میزان امید به زندگی ایرانی ها قبل از پیروزی انقلاب اسلامی 54 سال بوده که این رقم در گزارش توسعه انسانی 2016 به بیش از 6/75 سال رسیده است که رشد حدود 22 سال را نشان می دهد.
به عبارتی رتبه جهانی جمهوری اسلامی ایران در شاخص امید به زندگی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی 143 بوده که این رتبه در سال 2016 به 61 ارتقا یافته، به عبارتی ایران در این 4 دهه از 82 کشور دنیا پیشی گرفته است.
گزارش توسعه انسانی 2016 همچنین نشان می دهد، طی سه دهه اخیر رتبه ایران در شاخص توسعه انسانی از 118 در سال 1990 به 61 در سال 2015 میلادی ارتقا داشته که حاکی از رشد 57 پله ای ایران در 30 سال اخیر می باشد.
براساس آخرین گزارش سازمان جهانی بهداشت نیز شاخص کلی امید به زندگی در جمهوری اسلامی ایران در سال 2017 برابر 75.8 سال بوده است که با توجه به این شاخص، کشور ما در بین 201 کشور مورد مطالعه رتبه 76 را کسب نموده است. در این بررسی کشورهای هنگ کنگ، ژاپن و ایتالیا دارای بالاترین شاخص و کشورهای سیرالئون، لسوتو و سوازیلند دارای پایین ترین اندازه امید به زندگی می باشند.
اما در سطوح پایین تر قطعا شاخص امید به زندگی در استان های کشور و در جنسیت های مرد و زن نیز متفاوت است. امید به زندگی زنان در کل جهان به طور میانگین چهار و نیم سال بیشتر از زنان است. در کشور ما نیز بر اساس شاخص های شهری، استان تهران به دلیل برخورداری از امکانات شهری، زیرساخت ها، سخت افزارها و نرم افزار های متعدد، توجه مردم و مسئولان به امور بهداشتی، درمانی و نشاط اجتماعی بیشترین امید به زندگی را دارا می باشند. ضمن آنکه ساکنان استان سیستان و بلوچستان متاسفانه کمترین سن امید به زندگی را در این بررسی ها به ثبت رسانده اند.
اما استان یزد به دلیل شرایط کویری و مشکلات عدیده زیرساختی همواره با چالشی جدی در این شاخص روبرو بوده است که خبر مسعود شریفی معاون فنی مرکز بهداشت استان یزد از افزایش شاخص امید به زندگی در استان، نوید بخش بهبود شرایط یزد کویری و بی آب شد.
وی در این راستا بیان داشت: در سال 1395 این شاخص در استان یزد برای مردان 75 سال و زنان 79 سال عنوان شده این مهم در حالی است که در سال 1379 این شاخص برای مردان و زنان یزدی به ترتیب 67 و 71 سال بوده است.
شریفی در ادامه با بیان این که افزایش شاخص امید به زندگی باعث افزایش شانس زندگی در دوره سالمندی برای مردم جامعه خواهد شد؛ اظهار داشت: تاثیر این شاخص به همراه کاهش شاخص های باروری در دهه های اخیر، منجر به افزایش سهم سالمندان در جمعیت کشور ما شده است.
محمدحسن لطفی معاون اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد نیز با بیان اینکه سن امید به زندگی مردم ایران به 78 سال رسیده است؛ عنوان کرد: بااین وجود میانگین سن امید به زندگی در کشور رو به کاهش است و راه برون رفت از آن افزایش سطح زندگی و ایجاد کانون‌های سلامت می باشد که یکی از راه های اصلاح آن سبک زندگی اجتماعی است .