سجاد رحیمی مدیسه
پیامک رئیس جمهور دکتر حسن روحانی هم‌اکنون دقایقی پیش به دستم رسید. هوس کردم بر حسب وظیفه اخلاقی، شهروندی و شرعی، چند خطی درباره اش بنویسم اما با یک مرور ساده متوجه ابعاد اجرایی شدن و استوار بودن این منشور به چه صورت است!
مشت نمونه خروار:
حق تشکیل و برخورداری از خانواده
ماده 53- حق شهروندان است که از تدابیر و حمایت‌های لازم برای تشکیل، تحکیم، تعالی و ایمن‌سازی خانواده، تسهیل ازدواج مبتنی بر ارزش‌ها و سنت‌های دینی و ملی برخوردار شوند.
حق حیات، سلامت و کیفیت زندگی
ماده 2- شهروندان از حق زندگی شایسته و لوازم آن همچون آب بهداشتی، غذای مناسب، ارتقای سلامت، بهداشت محیط، درمان مناسب، دسترسی به دارو، تجهیزات، کالاها و خدمات پزشکی، درمانی و بهداشتی منطبق با معیارهای دانش روز و استانداردهای ملّی، شرایط محیط زیستی سالم و مطلوب برای ادامه زندگی برخوردارند.
حق اقتصاد شفاف و رقابتی
شهروندان در حق دستیابی به فرصت‌های اقتصادی و امکانات و خدمات عمومی و دولتی برابرند. انعقاد قراردادها و پیمان‌های بخش عمومی و دولتی با بخش خصوصی و اعطای هر نوع مجوز در حوزه اقتصادی به شهروندان باید با رعایت قوانین و مقررات مربوط و رقابت منصفانه در دستیابی به فرصت‌ها و امکانات انجام شود.
حق اشتغال و کار شایسته
ماده 77- حق شهروندان است که آزادانه و بدون تبعیض و با رعایت قانون، شغلی را که به آن تمایل دارند انتخاب نمایند و به آن اشتغال داشته باشند. هیچ‌کس نمی‌تواند به دلایل قومیتی، مذهبی، جنسیتی و یا اختلاف‌نظر در گرایش‌های سیاسی و یا اجتماعی این حق را از شهروندان سلب کند.
بدیهی است این منشور اشکالات فراوانی به خصوص به لحاظ اجرا و نیز جبران دارد؛
پرسش‌هایی از ریاست محترم جمهور:
1.آیا هم‌اکنون همه جوانان امکان تشکیل زندگی را به شکل عادلانه و مطابق قانون دارند؟
2. آیا هم‌اکنون کیفیت تغذیه و سایر شاخص‌های کیفیت زندگی ایرانیان مطابق قانون و شرع است؟
3. آیا اقتصاد ما واقعا شفاف است؟ آیا فرصت‌های درآمدزایی به شکل عادلانه در جامعه توزیع شده است؟ آیا پول‌های رفته از گردش اقتصادی جامعه، به چرخه مالی ایران برگشته است؟
4. آیا فرصت‌های شغلی به شکل عادلانه توزیع گردیده است؟
برای سؤالات فوق به شکل بسیار خوش‌بینانه من تنها سه سوال از چندصد ماده این منشور را مطرح و به چالش می‌کشانم:
بر همگان روشن است که اکنون بسیاری جوانان امکان تشکیل زندگی را ندارند و این ناشی از مدیریت نادرست اقتصادی و در نتیجه عدم اشتغال به حق برای همه به منظور حفظ کیفیت‌های زندگی است.
هم‌اکنون هزاران جوان سن ازدواج را گذرانده‌اند و در حال سپری کردن پیردختری و پسری هستند؛
پرسش بنده از ریاست محترم جمهور این است: آیا زندگی دکمه بازگشت دارد؟
بدون شک پاسخ منفی خواهد بود.
پرسش جدی‌تر در اینجا مطرح می‌شود که:
برای جبران عمر و زمان رفته جوانان و به تبع خانواده‌های خسارت دیده از همه ابعاد چه ازدواج، چه اقتصاد ناسالم، چه تغذیه، چه فرصت‌های شغلی و...هر آن چه تنها در 4 پرسش بالاست، چه تدبیری اندیشیده شده که این خسارت جبران بشود؟
و در نهایت سؤال کلیدی: اگر این خسارت جبران نشود، آیا حق‌الناس رعایت شده؟
آیا به فرامین مدیریتی و کشورداری مولای متقیان حضرت علی علیه السلام که تنها نمود کوچکی از آن را در نهج‌البلاغه می‌خوانیم، عمل شده است؟
پاسخ با هر عزیزی که این یادداشت را مطالعه و تحلیل می‌کند.
شکی نیست که دغدغه همه ما پیشرفت و توسعه ایران اسلامی است