دیوان‌عالی کشور حکم سه مرد جوانی را که متهم بودند به دختری تعرض کرده‌اند، در بخشی تأييد و در بخش دیگر نقض کرد.
یک سال قبل دختر جوانی به مأموران خبر داد سه پسر جوان به او تعرض کرده‌اند. این دختر ادعا کرد سه پسر جوان او را ربوده‌اند و مورد آزار قرار داده‌اند و بعد در بیابان رهایش کرده‌اند. او در توضیح ماجرا گفت: من کارمند یک شرکت خصوصی هستم و هر روز صبح سرکار می‌روم.
روز حادثه هم برای رفتن به سر کار سوار ماشین شدم و چند کیلومتر بیشتر نرفته بودیم که متوجه شدم متهمان قصد آزار من را دارند. آنها مرا به مکان خلوتی بردند و مورد آزار قرار دادند. دختر جوان مدعی شد یکی از سه جوان را می‌شناسد. با راهنمایی او مأموران پسر جوان را شناسایی و بازداشت کردند و از طریق او دو دوست دیگرش را هم بازداشت کردند.
سه متهم گفته‌های دختر شاکی را قبول نکردند و گفتند او از قبل می‌دانست آنها چه کسانی هستند و خودش سوار ماشین شد. پسری که در ابتدا بازداشت شده بود گفت: من با این دختر رابطه دوستانه‌ای داشتم و مدتی بود که با هم دوست بودیم. روز حادثه هم طبق قرار او را سوار ماشین کردیم، این‌طور نبود که او ما را نشناسد و فکر کند مسافرکش هستیم. بعد هم با میل خودش با من رابطه داشت و ادعایش در مورد آنچه تعرض گفته، دروغ است و من این حرف را قبول ندارم.
این در حالی بود که دختر جوان همچنان روی ربایش و تعرض اصرار داشت. قضات نظریه پزشکی قانونی را در این باره جویا شدند و متخصصان اعلام کردند تعرضی صورت نگرفته اما آثار آزار و اذیت در بدن این دختر مشهود است.
با توجه به این نظریه و اینکه مشخص شد دختر جوان با یکی از سه جوان دوست بوده است، رأی بر شلاق صادر شد و متهمان از اتهام تعرض و آدم‌ربایی مبرا شدند، اما دختر جوان به رأی صادره اعتراض کرد و پرونده به دیوان‌عالی کشور فرستاده شد. قضات دیوان بعد از بررسی دقیق پرونده حکم ٩٩ ضربه شلاق را برای متهمان تأیید کردند، اما در مورد اتهام آدم‌ربایی تحقیقات را کامل نداشتند و رأی برائت آنها را نقض کردند. به‌این‌ترتیب پرونده یک‌بار دیگر برای رسیدگی به شعبه هشتم دادگاه کیفری استان تهران بازگردانده شد.